Zo gedroomd, zo gedaan

« La différence entre le rêve et la vision, c’est le plan d’action » - Stuart Schroeder. Dit citaat, zojuist al glimlachend van een Franse deugdenkaart geplukt, heb ik de afgelopen weken meer dan werkelijkheid zien worden. Voor de ‘Franalfabeten’ onder ons; het wil zeggen dat het verschil tussen een droom en een visie wordt gemaakt door een actieplan. Nadat in de loop van de afgelopen weken steeds duidelijker begon te worden welke grote taken ons staan te wachten dit jaar, werden Anisa, Sara en ik min of meer gedwongen om onze dromen en mooie ideeën te vertalen in een duidelijke en naar de praktijk te vertalen visie. Daar zaten we dan om elf uur ’s avonds aan de keukentafel met onze gebedenboeken, een bundeltje teksten over consultatie, een overzicht van de langere termijn doelen, en niet te vergeten: al onze mooie ideeën. We kwamen tot de conclusie dat een goed uitgedacht plan, het liefst volledig voorzien van stappen, benodigdheden en deadlines, geen overbodige luxe is. Dus, zo gedroomd zo gedaan.

Vorige week is het ‘Programme Intensif de Croissance’ (intensief groeiprogramma) officieel van start gegaan in Saint-Laurent, waar wij sindsdien een onmisbaar deel vanuit maken. Het doel is, zoals ik eerder al aanstipte, om jongeren in Saint-Laurent te betrekken in de activiteiten die we organiseren. De wijk waar we ons momenteel op concentreren, en waar ook het programma plaatsvindt, heet ‘Routes de Vampires’, door de meer ingeburgerden ook wel ‘Vampires’ genoemd. Ondanks deze ietwat eigenaardige naam (die ook nog eens een zeer visuele betekenis kreeg toen Bob in geuren en kleuren zijn lugubere ervaring vertelde met de heuse vampiervleermuis), begin ik me steeds meer thuis te voelen in deze wijk, waar we inmiddels menig uren per week spenderen. De afgelopen weken zijn Sara, Anisa en ik er begonnen met kinderklassen, jeugdgroepen en de bijbehorende ouder-/familiecontacten. Binnenkort zullen we ook starten met leerkringen en meditatieve bijeenkomsten. Uiteindelijk, hopelijk nog tijdens ons verblijf hier, zullen al deze gemeenschapsopbouwende activiteiten met liefde en enthousiasme worden gedragen door de wijkbewoners zelf.

Maar goed, zoals ik al zei: om van een droom naar een visie te kunnen doorzeilen is een actieplan nodig. Het globale plan was er al, netjes uitgewerkt door de Plaatselijke Geestelijke Raad van Saint-Laurent, maar de actielijntjes moesten nog even door ons worden uitgezet. Het lukte ons uiteindelijk, werkelijk waar, om van te veel nadenken en te lang praten over te gaan tot ACTIE. In een mum van tijd was de keuken omgetoverd tot een veelzijdige drukkerij en grafisch ontwerpstudio, inmiddels gespecialiseerd in het drukken van liedboekjes, uitnodigingen, introductieboekjes en het maken van flitsende powerpointpresentaties. Gegarandeerd de beste kwaliteit voor de laagste prijs. Samen met een aantal plaatselijke bahá’í jongeren zijn we de afgelopen week op pad gegaan om jongeren in Vampires uit te nodigen voor een presentatie over het bahá’í geloof en de activiteiten in de wijk. Het raakte me enorm om te zien hoe de jongeren, de meesten eerst nog giechelend, onzeker of quasi stoer, uiteindelijk heel dapper de wijk in gingen om uitnodigingen uit te delen en praatjes te maken met leeftijdgenoten. Naar de eerste presentatie van vanavond kwamen, hoewel het grootste deel uit kinderen en jeugd bestond, meer dan 70 toeschouwers! Vijf jongeren hebben zich ingeschreven voor de leerkring die we binnenkort gaan starten. Ik ben erg benieuwd naar morgenavond. Zal er weer zo’n grote opkomst zijn van voornamelijk kinderen, of zullen deze keer meer jongeren hun neus laten zien? Misschien dat de jongeren van afgelopen week of zelfs de jongeren van vanavond hun vuur gaan verspreiden door de wijk en dat op die manier de wijk kan worden verlicht…

Goed, ik ben en blijf een dromer. Alhoewel, soms word ik vanzelf weer even wakker als een paar figuren me jolig naroepen wanneer ik met een grote glimlach in hun wijk uitnodigingen uitdeel en in het Frans uitleg wat de bedoeling is. Of ze me nou naroepen met “bakra” (=’blanke’) of “bakka” (=achterwerk) heb ik nog niet precies kunnen achterhalen, maar in ieder geval sta ik dan weer even met beide witte benen op de grond. De balans vinden tussen dromen en doen tijdens het werken aan wereldvrede is nog niet zo makkelijk.

Ter bemoediging, las ik zojuist het volgende in een compilatie over het Bahá’í geloof: “het Bahá'í Geloof is, net als alle andere goddelijke religies, fundamenteel mystiek van aard. Het voornaamste doel ervan is de ontwikkeling van het individu en de samenleving door het verwerven van geestelijke deugden en vermogens. De ziel van de mens moet eerst worden gevoed. Een gebed kan het beste in dit geestelijk voedsel voorzien. (…) De gelovigen, en speciaal de jongeren, moeten zich daarom volledig de noodzaak van gebed realiseren. Want gebed is volkomen onmisbaar voor hun innerlijke geestelijke ontplooiing en dit is, zoals reeds gezegd de ware basis en het doel van de religie van God.”

Om dit dan maar meteen in actie om te zetten, eindig ik mijn verslag met een gebed. Een prachtig gebed van ‘Abdu’l-Bahá, de oudste zoon van Bahá’u’lláh.

O Gij vriendelijk Heer! Geef dat deze bomen het sieraad van het Abhá Paradijs mogen worden. Doe hen groeien door Uw hemelse milddadigheid. Maak hen fris en groen, en besprenkel hen met druppels van hemelse dauw. Tooi hen met voortreffelijke vruchten en doe Uw zoete geuren over hen zweven.

Gij zijt de Schenkende, de Liefdevolle, de Stralendste, de Luisterrijkste.

-'Abdu'l-Bahá

Salut!

Justine